بدون‌شک روزی‌روزگاری یکی از آثار ماندگار تلویزیون ایران است. توانایی بالای احمدجو، کارگردان این مجموعه در به‌تصویرکشیدن فضا و زندگی افراد و قماش مختلف اعم از راهزن، کوچ‌نشین و روستایی با کمترین میزان تعصب سیاسی، منحصربه‌فرد است.
از سوی دیگر نقش‌آفرینی بازیگران این اثر نیز بسیار چشمگیر بود. از غرور و لجاجت مرادبیک(خسرو شکیبایی) و خشونت و درعین‌حال رأفت کمرنگ حسام‌بیک(محمود پاک‌نیت) و صلابت و منش مردانه خاله‌لیلا(ژاله علو) و... تا سادگی گل‌آقا چه در نوجوانی و چه در جوانی(حسین پناهی) همگی نشان از نوعی ظرافت در مصور ساختن زندگی افراد مختلف جامعه در زمانی نامعلوم را دارد.
احمدجو فعالیت سینمایی خود را از سال۶۳ با ساخت فیلم‌های کوتاه آغاز کرد. نخستین و تنها فیلم بلند سینمایی او «شاخه‌های‌بید» است که سال ۶۷ ساخته شد. او در تلویزیون مجموعه‌های «تفنگ‌سرپر» و «اوسنه پادشاهی» را هم ساخته و چند فیلمنامه هم نوشته و تحویل داده اما خبری از ساخت آن نشده است. در میان ساخته‌های احمدجو سریال روزی‌روزگاری در میان مخاطبان بسیار محبوب شد.
البته احمدجو در مصاحبه‌هایی که با اهالی رسانه داشته بارها بر این موضوع تاکید کرد که خودش هم فکرش را نمی‌کرد این سریال تا این میزان بتواند محبوب شود اما اعتقاد دارد وقتی یک فیلمساز آستین بالا می‌زند، مسلما می‌خواهد کار موفقی باشد، به‌همین‌دلیل نهایت تلاشش را می‌کند. حال نتیجه چه شود، بستگی به خیلی عوامل دارد اما او هرآنچه که به ذهنش می‌رسید در راستای بهتر شدن مجموعه روزی‌روزگاری انجام داد.
از سوی دیگر وقتی احمدجو سریال روزی‌روزگاری را ساخت به‌دلیل گرفتن بازی روان بازیگران باعث شد تا هنرمندانی که در این سریال بازی کردند هنگام پخش با پیشنهادهای زیادی در عرصه بازیگری روبه‌رو شوند، زیرا احمدجو با ساخت این مجموعه شیرین و دلچسب، باعث شده بود تا بخشی از توانمندی هنرمندان بااستعداد همچون زنده‌یاد خسرو شکیبایی، محمد فیلی، محمود پاک‌نیت و ... رونمایی شود. از دیگر ویژگی‌های متمایز این سریال می‌شود به قصه شیرین و روان اشاره کرد که احمدجو در نگارش این سریال نهایت دقت را کرده بود تا بتواند شخصیت‌پردازی درستی از شخصیت‌ها ارائه دهد. به‌همین‌دلیل بارها روی فیلمنامه کار کرد تا بتواند یک اثر شسته‌رفته تحویل مخاطبان دهد. گرچه برخی اعتقاد دارند که در آن سال‌ها به‌دلیل کمبود سریال‌ها این اثر مورد توجه بینندگان قرار گرفت اما بازپخش‌های متعدد در این سال‌ها نشان داد که یک اثر خوش‌ساخت به همراه بازی‌های درخشان و یک قصه منسجم چطور می‌تواند نظر بینندگان را جلب کند. حتی این سریال در بازپخش‌ها توانست نگاه نسل‌های جوان را هم جلب کند تا از تماشای آن لذت ببرند.
